kaç gecenin çölüdür bu ayrılık
kaç şiirin dölüdür üstüme
örttüğün bu ince sessizlik

kalbim alış artık,
kır kendini kendi duvarında,
sesini kendi duvarına haykır.
tesadüfen birbirine rastlamış
başka başka aşklarsınız siz artık
geceyle gündüz gibi birbirine ayrılmış...

O ki rüzgar
bir zaman senin çölünde kumlar uçurmuş,
O ki;
gece ve esmer,
görmüyor sahrayı,
sesi içinde karışmış.

her ayrılıkta kendine saplanan bir hançer
kendi sabrını deneyen taş,
kendi uykusuzluğunda yatak oldun.
kül koy şimdi yanına kor'unun
seni kavuran onu da yakmasın.
aşkla besle kendini,
gül yetiştir,
sardunya çoğalt.
ki,
sen aşktan ve ayrılıktan
başka ne anlıyorsun.

birhan keskin