Saf Sabır

Ben,
birlikte kıyıya sürüklediğimiz kayıktan
saflığımı ve sabrımı aldım tek

kalanları kumsala göm sen de
yaz boyunca nasılsa
her keder eksilir
kendini doldurarak
sardunyalarla konuşarak çoğalttım
aramızdaki ayrılığı sayarak
çoğalttığım günleri tamamladım
kirpiklerimin arasına çektiğim tülde
yağmur durdu
ve şimdi kış bitiyor oysa
kimse yokmuş dışarda
içim dışıma vuruyor
sardunyalara su vermekle unutamadığımız
şeymiş aşk;
alnından bir günaydın gibi düşürdüğüm sabah,
sağ yanımda unuttuğun keder.

birhan keskin