Ayna Çattı Yüzüme

Dedim ki;
Ayna çatmışsın yüzüme
Şavkı Vurdu gözüme...

Anlamadın....

İzah edeyim...
Bizim buraların köylerinde , yirmi sene evvel ki yıllarda, hele ki yaz aylarında güneşli havalarda, her delikanlının cebinde ortalama üj bej santim çapında bir ayna mutlaka bulunurdu. Zira delikanlı aklına yazdığı kızı köy çeşmesinde, düğün cemiyetinde veya evin avlusunda ne zaman göreceğini kestiremezdi. Malum telefon o yıllarda bir muhtarın evinde, bir de cami de tesis edilmişti. İşte bu delikanlı belirttiğim mahallerde yüksekçe bir yere çıkıp elinde aynası beklemeye koyulurdu. Gönül koyduğu kız basma entarisinin eteklerini uçura uçura omzunda bakraçları ile çeşmeye geldiğinde veya düğünde mendil havası oynamaya çıktığında delikanlı bir fizik dehası gibi aynasını çıkarır, güneşe bakar, açıyı ayarlar ve aynadan kızın yüzüne ışık tutardı. Gözleri bu ışıkla kamaşan kızcağız her ne kadar belli bir süre görme yetisini kaybetse de, bu onun için sevdiğinden bir armağandı.
Hatta muhtemel ki 'O' kızlardan birisi bir türkü yakmıştı.

Ayna çattın yüzüme
Şavkı vurdu gözüme
Sana söylüyorum yar
Kulak versen sözüme

Versinler versinler
Sevenleri sevdiğine versinler

Karşımızda gelibolu
Geliboluda yatır dolu
Seni bana verecekler
Dualarım kabul oldu

------------------------

Anladın mı???