Hal ve Durum Tespiti/Halen Baki

Çok çok küçük iken yere düştüğümde ´ayağa kendin kalkmalısın´ sözleri ile büyüdüm.
Ve hep ayakta kaldım.
Bana el vermeyen babam mı öğretti acaba ´kalkamıyorum´ dememeyi...
Tuhaf ne kadar tökezlesem de hep ayakta idim...
Ama her düşüş yüreğime bir çentik attı.
Kaybettim sevgiye, insana, yaşama dair tüm saflıkları.

Bugün dizlerim kanarken örtbas ettiğim yaralarım ile dimdik ve YAPAYALNIZ duruyorum. Güçlü olmak...Faturası ağır bir beceri. Oysa her kadın gibi, her insan gibi bir omza, bir yüreğe başımı dayayabilmeyi ne de çok isterdim.

Amma ve lakin..,
Omzunda ağlanan, yüreğine yaslanılan sizseniz eğer, mümkünü yok bir yüreğe yaslanmanın, bir omuzda hıçkıra hıçkıra ağlamanın.
Çünkü siz güçlü kadınsınızdır, çünkü siz sorun olmayan, sorunu olmayansınızdır. Ağlamak mı? Hiç yakışmaz ki...
Üsstelik...ne yazık ki öyle bir omuz yok. Büyük başın derdi büyük olur. Büyük başın koyacağı omuzunda çok büyük olması lazım..

Galibaaa, Sanırımm, Acabaa,???
Handan,hamamdan geçtik
Gün ışığındaki hissemize razıydık
Saadetinden geçtik
Ümidine razıydık
Hiçbirini bulamadık
Kendimize hüzünler icadettik
Avunamadık
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?
(Orhan Veli)

Yaşam bazen reel hal vaziyet tespitidir. Bu ahval ve şeraite Kavaklıdere Kalecik Karasının katkısı ise hayli yüksektir....