İki İyi, bir ilişki etmez...

İki iyi; bir iyi, bir kötüden kötüdür...
İki iyi birbirini terk etmeyecek kadar iyidir...
İki iyi yufka yüreklidir...
İlşkide horgörmek gerekir bazen ,
görmezden gelir iki iyi...

Oysa ilişki ;
büyük tartışmak ister , kalp örselemek ister...

Kabuller yıkıcı ustalarıdır ilişkinin...
Nerdedir can damarı bilir, basmazlar üzerine...
Büyük işkenceciler gibi tıpkı ,
sonuna kadar yaşatırlar kurbanlarını...

Sorunsuzluğun sorumsuzluğunu görür O...
Uyumsuzluk ;
dışarıdan bakıldığında sakil duran bu dik yanı insanın,

üç maymunu oynamayı bilmez...
İyileri sevmemek elde değil ama ;
bir ilişkide sevmek , asla yetmez...

‘bırak dostuna merhametin sert bir kabuk altında saklansın;
üzerinde sen bu kabuğun bir diş kırmalısın.
Böylece lezzetlenir ve tatlılaşır o’

Görmemek mümkün değilse de emeğin ilişkilerde ne denli olmazsa olmaz olduğunu, üşenir insanlar,
Çünkü itaat ilkeli çocuklarıyız dünyanın...
Aykırılık;
ya delilik alametidir ya da ‘rahat batıyor’ der geçiştirilir...
Gül gibi yuvaların insanlarıyız hepimiz...


Friedrich NİETZSCHE