Çocuklar babaları yanında neden yalnız kalırlar?

Çocuklar babaları yanında neden yalnız kalırlar? Çünkü onların tek bir babaları vardır. Ama babaların bir sürü çocuğu…. Baba çocuklarıdır; ama çocuk herhangi birinden biri, Onun için babalar çocuklarına kolay kıyarlar, Çocuklar ise babalarından nefret etmeyi çok geç öğrenirler. İstisnalar müstesna tabii…

Babayla çocuğun ilişkisi bir komünistle bir faşistin ilişkisine fena halde benzer; sır şudur: "Komünizme ulaşmak için bir sevdiğini aldığın gibi vermelisin."

Hiçbir baba çocuğuna aldığı kalbi vermez.
Yalan dolan; o babayı anne iteler; bak bu senin kızın bu senin oğlun der.
Babalar da hani kıyımsızdır;
çocuklar yaramazlık yaptığı zaman onları babaları eve gelmeden erken yatırırlar; çünkü babalar yaramazlık yapan çocukları uyandırırıp dövmeye kıyamaz…

Neden anneler müşfik, babalar sert gönüllüdürler?

Anneler evde dünyanın evren olduğunu bilirler de babalar, şehrin küçük dünyasında dar zamanlarını yaşarlar.

Kimi ayrı aileler gördüm, babalar binbir bahaneyle çocuklarına bakmazdılar.
Nice anneler gördüm, çocuklarını esirgerlerdi.
Babalıkta gaddar bir ezme iştiyakı var; sanki en yolgörmüşünde bile bir intikam duygusu.
Ekseri kadınlar terk ederler kocalarını, inisiyaki olarak ve her türlü kadri göze alarak.
Adamlar; bunu hazmedemezler sanıyorum.
Adamlarda sanki şöyle bir kötü haslet var gibi, ‘hazmetme’ konusunda kusurlular…
Kadınlarda da şöyle bir kötü demeyeceğim haslet var gibi, laf etme babında erkeklere göre daha mazurlar…

Reha Mağden